مهیا کردن خودرو برای روزهای زمستانی

تصور کنید صبح یک روز زمستانی است و بعد از بارش شدید برف قصد دارید با خودروی خود به محل کارتان عزیمت کنید، موتور خودرو کمی‌بدکار می‌کند اما با خود می‌گویید چیز مهمی‌نیست و حتماً تأثیر سرماست. شروع به حرکت با خودرو می‌کنید که خودرو بر روی برف‌های یخ زده سر می‌خورد، قصد دارید ترمز بگیرید اما این عمل هم به بدتر شدن شرایط کمک می‌کند و ناگهان به توده ای از برف‌های کنار جاده برخورد می‌کنید، خودرو خاموش می‌شود و قصد دارید مجدداً آن را روشن کنید اما باتری جواب نمی‌دهد.

بعد از کمی‌تلاش موفق می‌شوید درب خودرو را باز کنید، به خودرو نگاه می‌کنید، بله! در برف گیر کرده اید. اگرچه شانس وقوع همه این اتفاقات برای شما بسیار ضعیف است اما تک تک این اتفاقات می‌توانند در فصول سرد و در صورتی که خودرویتان را برای زمستان آماده نکرده باشید اعصاب شما را به هم بریزند.

همان‌طور که ما در فصل‌های سرد نیاز داریم کت، دستکش و کلاه به تن کنیم، خودروهای ما هم به همین مقدار توجه برای ارائه عملکرد مطلوب نیاز دارند. در این مقاله سعی داریم نکاتی برای استفاده از خودرو در زمستان و ایجاد امنیت بیشتر در شرایط بد جاده‌ها بیان کنیم. چه چیزهایی داخل خودرو بگذاریم؟ قبل از شروع رانندگی چه قسمت‌هایی از خودرو را کنترل کنیم؟ اهمیت سوخت و روغن در فصل زمستان چقدر است؟ لاستیک‌های خودرو باید چه شرایطی داشته باشند؟ برای رسیدن به جواب این سؤال‌ها با ما همراه باشید.

به همراه داشتن وسایل ضروری

ساده‌ترین کاری که برای مقابله با هوای سرد می‌توانید انجام دهید، به همراه داشتن وسایل و ابزارهای ضروری است. مطمئناً لاستیک زاپاس و جعبه ابزار نیاز است اما بهتر است چیزهای دیگری مانند روغن موتور، آب برای آبپاش و مایع ضد یخ در صندوق خودرو همراه داشته باشید. چراغ قوه یا چراغ هشدار، کابل مخصوص برای عمل به اصطلاح باتری به باتری کردن خودرو زنجیر چرخ هم از دیگر چیزهایی است که اگر شب هنگام در جاده گیر کردید نیاز می‌شوند. حتی اگر لباس گرم پوشیده‌اید، یک جفت دستکش، چکمه و حتی یک پتو همراه خود داشته باشید.

جعبه کمک های اولیه – کبریت های ضد آب و یک قوطی فلزی به منظور آب کردن برف در شرایط بسیار دشوار به همراه داشته باشید.

شمع همراه داشته باشید زیرا با روشن کردن آن هم گرما و هم روشنایی خواهید داشت.

فعال کردنWD4 اگر خودروهای شاسی بلند دارید

 مطمئن شوید سیستم پیشران چهار چرخ WD4 که ممکن است در تابستان غیرفعال کرده باشید، به درستی کار می‌کند، حتی اگر از نظر شما سیستم WD4 زیاد هم مفید نباشد، بازهم آن‌را فعال کنید. این سیستم می‌تواند چسبندگی خودرو را در جاده‌های برفی و یخی افزایش دهد که امکان گیر کردن شما در برف و سرخوردن را کاهش می‌دهد.

این سیستم‌ها بر حسب نوع خودروی شما متفاوت هستند، اما دفترچه راهنمای سازنده خودرو بهترین توضیح را برای اینکه در چه محیطی و چگونه این سیستم را فعال کنید بیان خواهد کرد. البته به خاطر داشته باشید مجهز بودن خودرو به WD4 به این معنی نیست که از هر نوع جاده ای می‌توانید عبور کنید یا اینکه با سرعت بیشتر از حد مجازی که برای خودروهای معمولی در نظر گرفته شده رانندگی کنید. WD4 تنها کشش خودروی شما بر روی برف و یخ را نسبت به حالت عادی افزایش می‌دهد اما باعث نمی‌شود هنگام ترمز، تایر خودروی شما به جاده چنگ بزند!

شیلنگ‌ها و تسمه‌های خودرو را کنترل کنید

تسمه و شیلنگ‌های داخل کاپوت خودرو به طور معمول که خودرو را برای سرویس می‌برید (معمولاً هر 30?000 مایل یک‌بار) کنترل می‌شوند. به هر حال باز هم بد نیست خودرو را به یک مکانیک نشان دهید و مطمئن شوید هر چیزی سر جای خودش است. هوای سرد باعث ضعیف شدن تسمه و شیلنگ‌ها می‌شود و اگر چیزی از این‌ها هنگامی‌که در حال حرکت بر روی جاده هستید بشکند یا آسیب ببیند، فقط یک یدک کش می‌تواند به کمک شما بیاید.

تعویض برف پاک کن‌ها و اطمینان از کافی بودن مایع داخل آب پاش

تصور کنید شب هنگام در حال حرکت در جاده هستید و برف یا باران شروع می‌شود، برف پاک کن را روشن می‌کنید تا بهتر ببینید، اما فقط یک تکه لاستیک را مشاهده می‌کنید که بر روی شیشه این طرف و آن طرف می‌رود و شیشه را پاک نمی‌کند، در واقع تیغه‌های برف پاک کن خراب شده‌اند. دید کم در هوای سرد واقعاً خطرناک است، بنابراین مطمئن شوید تیغه‌های برف پاک کن خودرو کارایی لازم را دارند. پیشنهاد می‌شود هر 6 تا 12 ماه یک‌بار تیغه‌های برف پاک کن را تعویض کنید. مطمئن شوید مخزن آبپاش هم پرشده باشد.

مطمئن شوید المنت‌های شیشه و سیستم گرمایی خودرو به درستی کار می‌کنند

وقتی که در زمستان شیشه‌های خودرو بخار می‌کند، به دلیل رطوبتی است که در داخل خودرو وجود دارد و بر روی شیشه چگالش پیدا می‌کند و دید شما را محدود می‌کند. بخار آب از پنجره باز یا حتی از نفس کشیدن به داخل خودرو نفوذ می‌کند. المنت‌های شیشه با گرم کردن شیشه این مشکل را حل می‌کنند و هوای موجود بر روی شیشه را خشک می‌کنند.

اگر با وجود عملکرد خوب این المنتها همچنان شیشه خودرو بخار می‌کند باید به دنبال بستن منافذ هوا در کنار شیشه‌ها یا درب خودرو باشید. سرمای هوای داخل خودرو باعث کم شدن تمرکز شما در هنگام رانندگی هم می‌شود. اگر بخاری شما خراب است احتمالاً سیم پیچی بخاری مشکل دارد. اما در قبال گرمایی که داخل خودرو خواهید داشت، صرف هزینه برای تعمیر آن به صرفه است.

کنترل میزان سوخت خودرو

آیا شما هم از آن دسته از افرادی هستید که صبر می‌کنند چراغ بنزین خودرو روشن شود، بعد به جایگاه بنزین می‌روند و حداکثر 4،5 لیتر بنزین می‌زنند؟ اگر این عادت شماست، حداقل در این فصل از سال این عادت را تغییر دهید زیرا ممکن است در وسط راه سوخت شما تمام شود.

در مورد خودروهای گازسوز مسئله کمی‌پیچیده تر است. هوای سر و متغیر می‌تواند باعث چگالش بر روی دیواره‌های مخزن گاز تقریباً خالی شود، و کم کم آب وارد مخزن شده و از آنجایی که آب از گاز سنگین‌تر است در کف مخزن جمع می‌شود و یخ می‌زند و مانع شارش گاز به سمت موتور می‌شود. تعمیر دستگاهی که با این شرایط مواجه شده است هم کمی‌گران است. بنابراین سعی کنید تا جایی که امکان دارد مخزن سوخت را پر نگه دارید.

استفاده از مقدار کافی ضد یخ

ضد یخ- ضد جوش، موتور خودرو را از یخ‌زدگی در هوای سرد و از گرمای بیش از حد در هوای گرم محافظت می‌کند. همچنین از خوردگی موتور جلوگیری می‌کند. رعایت نسبت مناسب ضد یخ و آب رادیاتور بسیار مهم است. نسبت 50،50 معمول است و از یخ‌زدگی مایعات تا دمای منهای سی و چهار درجه فارنهایت جلوگیری می‌کند. خوشبختانه نیازی نیست با استفاده از فنجان این نسبت را تنظیم کنید.

می‌توانید بطری‌های ترکیبی که نسبت معین آب و ضد یخ در آن وجود دارد را از جایگاه‌های سوخت خریداری کنید. اگر به میزان ضد یخ توجه نکنید، امکان یخ‌زدگی سردکننده و داغ شدن بیش از حد موتور وجود دارد، احتمال خرابی واشر سر سیلندر و نیاز به تعویض آن هم وجود دارد. اگر هنگام رانندگی در زمستان متوجه شدید با افزایش سرعت آمپر آب بالا می‌رود، احتمالاً ضدیخ ماشین کم شده است.

کنترل روغن و غلظت و میزان چسبندگی آن

روغن، سطح فلزی موتور را روان می‌کند و از اصطکاک زیاد و نهایتاً آسیب آن جلوگیری می‌کند. چسبندگی یا غلظت روغن تأثیر زیادی بر کارایی موتور دارد. اگر روغن خیلی غلیظ باشد، سرعت شارش آن کم می‌شود و موتور داغ می‌کند. در فصل زمستان، سرمای هوا باعث بالاتر رفتن غلظت روغن می‌شود، اما این مشکل را می‌توانید با استفاده از خرید روغن موتور با میزان چسبندگی کمتر حل کنید.

بازهم راهنمای استفاده از خودرو که توسط شرکت سازنده خودرو تهیه شده می‌تواند به شما در انتخاب روغن مناسب برای فصول مختلف کمک کند. به یاد داشته باشید که اکثر متخصصین توصیه می‌کنند روغن خودرو را هر 3000 مایل یک‌بار یا هر سه ماه تعویض کنید.

از سالم بودن باتری خودرو مطمئن شوید

باتری خودرو معمولاً 3 تا 5 سال عمر می‌کند، بنابراین بهتر است عمر باتری خودروتان را به خاطر داشته باشید.اگر موقع تعویض باتری است بهتر است سعی کنید در فصل پاییز که باتری‌ها قیمت کمتری دارند این کار را انجام دهید.در فصل زمستان فشار بیشتری به خودرو وارد می‌شود و موتور شرایط سخت‌تری برای کار کردن دارد بنابراین فشار بیشتری به باتری خودرو وارد می‌شود.اگر باتری شما آن قدرها هم مسن نیست بازهم بهتر است نگاهی به آن بیندازید و کابل‌ها و اتصالات را کنترل کنید تا مشکلی نداشته باشند و احتمالاً فرسوده نشده باشند.

اگر پودری سفید رنگ دور اتصالات باتری مشاهده می‌کنید ، این بر اثر اسید باتری به وجود آمده است.با استفاده از جوش شیرین و به کمک کمی‌آب و یک مسواک مستعمل می‌توانید آن‌را به راحتی پاک کنید.بر روی اکثر باتری‌ها علائمی‌وجود دارند که نیاز به تعویض یا شارژ باتری را نشان می‌دهند.

درون باتری هم مایعی وجود دارد که باید کنترل شود، در این باتری‌ها درپوشی وجود دارد که با استفاده از برداشتن این درپوش می‌توانید از میزان مایع داخل آن مطمئن شوید.اگر میزان مایع کم است با استفاده از آب مقطر میزان آن را افزایش دهید، البته مطمئن شوید که میزان مایع خیلی زیاد نشود.

استفاده از لاستیک‌های مناسب و کنترل فشار باد

جاده‌های خیس یا یخ زده ممکن است باعث تصادف‌های خطرناکی شوند، بنابراین مطمئن شوید لاستیک خودرویتان توانایی لازم برای مقابله با این شرایط آب و هوایی را دارد.اگر از لاستیک‌های معمولی استفاده می‌کنید، کنترل فشار هوای لاستیک‌ها را فراموش نکنید.لاستیک‌های با باد زیاد، میزان اصطکاک را کاهش می‌دهند و منجر به سرخوردن خودرو می‌شوند.پس بهتر است خودرو را به یک آپاراتی برده و باد لاستیک را کنترل کنید.

بعضی افراد مقداری نمک هم در خودرو نگه می‌دارند. اگر خودرو در برف یا یخ گیر کند ریختن نمک جلوی لاستیک خودرو می‌تواند به حرکت خودرو کمک کند.

اگر در مناطقی با زمستان‌های شدید زندگی می‌کنید خرید لاستیک‌های مخصوص برف و زمستان می‌تواند موثر باشد، زیرا این لاستیک‌ها باعث اصطکاک بیشتر با جاده و ترمز و کنترل بهتر خودرو می‌شوند، استفاده از زنجیر چرخ را هم فراموش نکنید.

نصب چراغ‌های مه‌شکن می‌تواند دید شما را در مه یا برف و باران تا چند برابر افزایش دهد.

اصول رانندگی در بارداری

در دوران بارداری انجام فعالیت های عادی و روزمره ممکن است برای شما مشکلاتی ایجاد کند. ممکن است دائم از خود بپرسید آیا انجام دادن این کار خطر دارد؟ آیا می تواند به جنین من آسیب برساند؟ آیا می توانم به کار خود ادامه بدهم؟ می توانم رانندگی کنم؟ و سوالات بسیاری که احتمالا پیش از بارداری هیچ گاه فکرش هم به ذهنتان خطور نکرده بوده است.

واقعیت این است که یک خانم باردار می تواند بسیاری از فعالیت های قبلی خود را با کمی تغییر و احتیاط ادامه بدهد. یکی از این کارهای روزمره، رانندگی کردن است.

اگر مطمئن نیستید که می توانید این کار را انجام بدهید یا خیر، حتما با پزشک خود مشورت کنید. تا زمانی که هیچ گونه محدودیتی از نظر پزشکتان نداشته باشید، منعی برای رانندگی ندارید. در این مقاله سعی شده است هر آنچه یک خانم باردار باید در طی رانندگی به آنها توجه کند، گنجانده شود. 

1. هرگز قبل از بستن کمربند ایمنی رانندگی نکنید. بعضی از خانم ها نگرانند که نکند بستن کمربند ایمنی، جنین آنها را تحت فشار قرار دهد اما چه بسا نبستن کمربند شما را در معرض حوادث بدتر و خطرناک تری قرار دهد.

برای آنکه هم کمربندتان را ببندید و هم نگران آسیب به جنین تان نباشید، آن را درست زیر شکمتان ببندید. این کار باعث می شود در ترمزهای ناگهانی یا در دست اندازهای تند در امان بمانید و به سمت جلو پرت نشوید.

از کشیدن کمربند و شل کردن آن خودداری کنید زیرا در این صورت بستن یا نبستن آن تفاوتی به حالتان نخواهد داشت. بهترین حالت بستن کمربند ایمنی برای یک خانم باردار این است که بخش پایینی کمربند را زیر شکم و روی استخوان‌های لگن و بخش بالایی آن را هم بین سینه‌هایش قرار دهد و از بستن بخش پایینی رو و بالای شکم و بخش بالایی روی گردن و زیر بازوها خودداری کند.

اگر هم احساس کردید که بخش پایینی کمربند اذیت‌تان می‌کند، یک بالشتک نازک پنبه‌ای تهیه کنید و آن را بین کمربند و بدن‌تان قرار دهید.

2. در حال حاضر بسیاری از خودروها کیسه هوا ندارند، حتی المقدور از این خودروها استفاده نکنید یا ترجیحا خودتان رانندگی را بر عهده نگیرید. در صندلی عقب خودرو بنشینید و کمربند ایمنی تان را ببندید.

3. صندلی خود را طوری تنظیم کنید که شکمتان به فرمان نزدیک نباشد یا به آن نچسبد.

4. هرگز هنگام رانندگی کار دیگری انجام ندهید. از صحبت با تلفن همراه حتی با هندزفری و سر و کله زدن با ضبط صوت یا خوردن و نوشیدن حین رانندگی خودداری کنید.

5. از رانندگی طولانی مدت و سفرهای طولانی اجتناب کنید. به خصوص اگر در ماه های آخر بارداری هستید. احساس خستگی و خواب‌آلودگی در ماه‌های آخر بارداری به خاطر افزایش دمای بدن یکی از دلایل توصیه به عدم رانندگی در این ماه‌ها است.

یکی دیگر از دلایلی که سبب می‌شود پزشکان، رانندگی را در سه ماهه سوم بارداری ممنوع کنند این است که قرار گرفتن پاها در یک حالت خاص سبب گرفتگی عضلانی و ورم کردن آنها می‌شود. بنابراین ممکن است شما ساعت‌ها در ترافیک بمانید و پاهای‌تان با ثابت ماندن دچار گرفتگی شوند و در نتیجه به راحتی نتوانید در مواقع ضروری از کلاچ و ترمز استفاده کنید و به دردسر بیفتید.

6. اگر هنگام رانندگی دچار انقباض های رحمی شدید یا خدای ناکرده کیسه آبتان پاره شد، هر چه سریع تر خودرو را در کناری متوقف کنید و کمک بخواهید. توصیه می شود به دلیل مشکلاتی که ممکن است در ماه های آخر بارداری برای شما پیش بیاید، حتی المقدور هنگام رانندگی با خود یک نفر همراه داشته باشید.

7. اگر در طول رانندگی، لاستیک خودرویتان پنجر شد، هرگز خودتان برای پنچرگیری اقدام نکنید. بلکه از پلیس راهنمایی و رانندگی یا از تعمیرکاران سیاری که در خیابان ها تردد می کنند و مجوز این کار را دارند، کمک بخواهید.

8. وقتی خسته هستید، رانندگی نکنید. این کار می تواند به یک حادثه و تصادف جدی منجر شود.

9. اگر احیانا دچار تصادف یا هر نوع سانحه رانندگی خفیف شدید، ساعاتی پس از تصادف استراحت کنید و هرگونه انقباض، خونریزی، درد و .... را به پزشک خود اطلاع دهید ولی اگر تصادف شدید کردید، حتما به پزشک مراجعه کنید زیرا ممکن است در اثر تکان های شدید حین تصادف، جفت از رحم جدا شده باشد و شما مجبور به زایمان زودرس شوید.

10. هرگاه در طول رانندگی احساس خستگی کردید، با روشن کردن چراغ راهنما، اتومبیل را به سمت راست خیابان هدایت و برای دقایقی توقف کنید، پیاده شوید، قدم بزنید و دوباره به رانندگی خود ادامه دهید.

11. اگر در 3 ماهه اول بارداری هستید و دچار تهوع و استفراغ بارداری می شوید، از رانندگی خودداری کنید زیرا ممکن است این حالت در پشت فرمان به شما دست دهد و مجبور باشید یک مرتبه سر خود را به سمت پایین بیاورید. این کار بسیار خطرناک است و گاهی به تصادف می انجامد.

12. از آنجا که ممکن است در یک سفر کوتاه شهری مدت زمان طولانی در ترافیک بمانید، شیشه های خودرویتان را به طور کامل ببندید تا در معرض دود دیگر خودروها و سرب ناشی از آنها قرار نگیرید.

13. هنگام رانندگی به سمت جلو متمایل نشوید و کاملا صاف به صندلی تکیه دهید. برای راحتی بیشتر می توانید از کوسن های طبی مخصوص خودرو که در فروشگاه ها عرضه می شوند، استفاده کنید

14. شب‌ها رانندگی نکنید.

15. وقتی پشت چراغ قرمز یا در ترافیک گیر کردید، پاها و زانوهایتان را تکان دهید و بچرخانید.

16. اگر مسیرتان طولانی است، هر نیم ساعت یک بار ماشین را نگه دارید، پیاده شوید و 5 دقیقه راه بروید و حرکات کششی انجام دهید.

17. اگر فرزند دیگری دارید و او هنگام رانندگی شما، در حال غرغر کردن ست، یا سر به سرش نگذارید یا کناری پارک کنید و بعد از حل شدن مشکل‌تان به رانندگی ادامه دهید.

18. به هیچ عنوان در ده روز آخر بارداری رانندگی نکنید.

19. یبوست یکی از عوارض رانندگی‌های مداوم و هر روزه در دوران بارداری است. بنابراین همیشه یک بطری آب و چند میوه ی آب‌دار در ماشین بگذارید و حین رانندگی از خوردن‌ آنها غافل نمانید.

20. در طول دوران بارداری، از روز اول تا آخر، تنها و با ماشین شخصی‌تان به مسافرت نروید.

21. اگر مدام تهوع و سرگیجه دارید، رانندگی نکنید.

22. اگر کمردرد ناشی از بارداری دارید، دور رانندگی را خط بکشید.

23. همیشه تلفن همراه‌تان کنارتان باشد تا بتوانید در مواقع ضروری از افراد خانواده یا اورژانس کمک بگیرید.

24. اگر سابقه سقط جنین دارید، به هیچ عنوان رانندگی نکنید.

25. اگر از هر نوع مشکلی در دوران بارداری رنج می‌برید، بهتر است قبل از اقدام به رانندگی با پزشک خود مشورت کنید.

26. سعی کنید کارت خون و کارت ویزیت پزشک‌تان را همیشه همراه داشته باشید تا اگر اتفاقی افتاد، دیگران بتوانند بهتر به شما کمک کنند.

فرهنگ صحیح رانندگی  

رانندگی در دنیا یک امر «جمعی» است ولی در ایران یک امر «فردی» تلقی می‌شود. رانندگی در ایران یعنی «می خواهم خودم را با خودرو به مقصدم برسانم». پس رانندگان دیگر، «رقیب» من هستند و من نباید از رقبا عقب بمانم...هر فضای خالی که پیدا شد باید زودتر از دیگران آن را پر کنم.

چنین است که رانندگی ایرانی یعنی «چپاندن خودرو یا موتور در  اولین فضایی که خالی می‌شود»؛ یعنی «رفتن از

هر مسیر ممکن نه از مسیر تعیین شده»؛ حاصل این نوع رانندگی چنین تصویری است:

رانندگی صحیح» نوعی مشارکت در یک امر جمعی است. این «جریان عبور و مرور» است که راننده را به مقصد می‌رساند نه به اصطلاح «زرنگی» او. «رانندگی صحیح» که نوعی مشارکت در یک امر جمعی است به معنای «هدایت خودرو خود در جای صحیح در بین خودروهای دیگر» است. بنابراین، اینکه خودرو فرد در بین دو خودرو جلویی جا می‌شود یا نه، تأثیری در نحوه  رانندگی صحیح ندارد...
 وقتی در جامعه‌ای این نگرش به رانندگی حاکم باشد، یعنی هر کس قبل از آنکه به رسیدن به مقصدش فکر کند به دنبال مشارکت در حرکت جمعی خودروها باشد، این نظم در عمل چنین خود را نشان می‌دهد:

مزایای رانندگی اصولی:

1. سرعت حرکت خودروها چند برابر می‌شود.

2. احتمال تصادف اتومبیلها به شدت کاهش می‌یابد.

3.  در صورت تصادف، با توجه به مسیر خالی در دو طرف، خودروهای پلیس و آمبولانس به سرعت به محل رسیده راه را باز می‌کنند.

4. در صورت پنچر شدن یا خرابی یک ماشین، به دلیل وجود فضای کافی راه بندان پدید نمی‌آید.

5. از همه مهمتر، رانندگان با اعصاب راحت رانندگی می‌کنند. دیگر لازم نیست که آنان در هر لحظه چهار طرف را مراقبت کنند تا مبادا سپر یا آینه اتومبیل کناری به  اتومبیلشان برخورد کند یا از عقب کسی به آنها بزند...
6. همچنین کسی که می‌خواهد در بزرگراه به راست بپیچد از صدها متر جلوتر در مسیر تعیین شده قرار می‌گیرد و خالی بودن باند کناری، او را به قانون شکنی نمی‌کشاند. (البته اعمال شدید قانون نقش خود را دارد که محل بحث در اینجا نیست)

فرهنگ رانندگی در اروپا

 ترافیک در همه شهرهای بزرگ دنیا وجود دارد. وقتی بناست چند صد هزار یا چند میلیون نفر در ساعت معینی به سر کار بروند خود به خود ازدحام پدید می‌آید. اما تفاوت ترافیک شهرهای بزرگ دنیا با ترافیک تهران این است که در کلانشهرها ترافیک باعث «تأخیر» است اما در شهری مثل تهران چون رانندگی یک امر فردی است نه جمعی، ترافیک فقط موجب تأخیر نیست، موجب «کلافگی» و «خرد شدن اعصاب» هم هست.